Από τη Βικιπαίδεια:
Το Πλοίο (αρχαία ελληνική: η ναυς, της νηός, πληθ.: αι νήες) είναι μια ειδική κατασκευή (ναυπήγημα), σχεδιασμένη για να κινείται με ασφάλεια στο νερό.

Νέα Άλος

Η πόλη της Νέας Άλου βρισκόταν στην Αχαΐα Φθιώτιδα, περιοχή της Θεσσαλίας. Στην επικράτειά της βρισκόταν το μεγαλύτερο μέρος του όρους Όθρυς και της πεδιάδας Σούρπη και μοιραζόταν την περιοχή της πεδιάδας του Αλμυρού με την Φθιωτική Θήβα. Και οι δύο πεδιάδες έχουν μακρά οικιστική ιστορία που ανατρέχει ως τουλάχιστον την Νεολιθική Εποχή. Δύο πόλεις ήταν γνωστές με το όνομα Άλος. Η κλασική πόλη της Άλου βρισκόταν κοντά στον Παγασητικό Κόλπο και καταστράφηκε το 346 π.Χ. από τον Παρμενίωνα, στρατηγό του Φίλιππου ΙΙ.
H ελληνιστική πόλη της Νέα Άλου βρισκόταν στην ενδοχώρα, σε απόσταση περίπου 20 χλμ. από την προηγούμενη. Κατοικήθηκε από το 302 π.Χ. έως το 265 π.Χ. , περίοδο άνθησης για τη Θεσσαλία.
Είτε ο Δημήτριος ο Πολιορκητής είτε ο Βασιλιάς της Μακεδονίας Κάσσανδρος ίδρυσαν την Νέα Άλο. Οι στρατοί και των δύο στρατοπέδευσαν στην περιοχή όπου χτίστηκε η Νέα Άλος και για τον λόγο αυτό δεν μπορεί να αποφανθεί κανείς με σιγουριά ποιος από τους δύο ίδρυσε τελικά την Πόλη της Νέας Άλου. Η αιτία της εγκατάλειψης της πόλης το 265 π.Χ. παραμένει αδιευκρίνιστη αλλά η ποσότητα σπασμένων αγγείων στην τοποθεσία υποδηλώνει εσπευσμένη αναχώρηση. Καθώς η πεδιάδα του Αλμυρού είναι μια τεκτονικά ενεργή περιοχή, η πιθανότερη αιτία θεωρείται πλέον ο σεισμός.
Η Νέα Άλος αποτελείτο από μια πόλη που βρισκόταν χαμηλότερα, έκτασης περίπου 40 εκταρίων και ήταν περικυκλωμένη από ένα τετράγωνο περίβολο 700 χ 700 μ. ενισχυμένο με 68 πύργους. Δύο μεγάλες Πύλες προαύλιου τύπου courtyard και μερικές παράπλευρες είσοδοι παρείχαν πρόσβαση στην πόλη. Δύο τείχη εκτείνονταν προς τα πάνω σε μια μικρή ακρόπολη περίπου 200 μέτρων. Η πρόσβαση στην ακρόπολη γινόταν από την βόρεια πλευρά μέσα από μια μικρή Πύλη. Τουλάχιστον 50 ακόμη πύργοι ενίσχυαν τα τείχη. Ο περίβολος περιελάμβανε την εντυπωσιακή Βορειοανατολική Πύλη που άνοιγε προς την πεδιάδα της Σούρπης και πρόσφερε πρόσβαση στην άνω πόλη. Δύο βαριοί πύργοι πλαισίωναν την Πύλη ενώ το πίσω μέρος δύο τεράστιων τειχών ενώνονταν για να σχηματίσουν ένα προαύλιο. Για αυτό το λόγο αποτελούν ένα καλό παράδειγμα μιας προαύλιας Πύλης. Και οι δυο πύργοι ήταν ύψους δώδεκα μέτρων. Το επάνω δωμάτιο ήταν ανοιχτό ώστε να μπορούν να τοποθετηθούν καταπέλτες, ενώ το κάτω δωμάτιο μπορούσε να χρησιμοποιηθεί από τοξότες. Τα θεμέλια της Πύλης ήταν φτιαγμένα εξολοκλήρου από ασβεστολιθικούς ογκόλιθους ενώ το άνω τμήμα του οικοδομήματος αποτελείτο πιθανότατα από άψητη πλίνθο. Μετά την καταστροφή της πόλης το 260 π.Χ. κατοικήθηκε η Βορειοανατολική Πύλη. Ο προαύλιος χώρος χωρίστηκε τότε με σειρές από τοίχους σε μικρότερα τμήματα. Η Πύλη εγκαταλείφθηκε τελικά το 220 π.Χ. και η αιτία ήταν πιθανότατα κάποια φωτιά, όπως υποδεικνύεται από καμένα τεχνήματα που βρέθηκαν στην τοποθεσία.
Ο κύριος δρόμος διαιρεί την πόλη σε νότιο και βόρειο τμήμα με δεκατέσσερις μικρότερους δρόμους που εκτείνονται από τα ανατολικά προς τα δυτικά και τρεις μεγαλύτερες οδικές αρτηρίες που εκτείνονται από τα βόρεια προς τα νότια. Αυτοί οι δρόμοι χωρίζουν την πόλη σε οικοδομικά τετράγωνα ίδιου πλάτους αλλά διαφορετικού μήκους. Ερείπια οικιών και οικοδομημάτων ανακαλύφθηκαν κατά τις ανασκαφές της Νέας Άλου. Στο τέλος κάθε οικοδομικού τετραγώνου βρίσκονταν οικίες 15Χ15μ., ενώ ανάμεσα βρισκόντουσαν μικρότερες οικίες.

Έξι από τα σπίτια που βρίσκονταν στο χαμηλότερο μέρος της πόλης και που χρονολογούνται στην σύντομη περίοδο της ύπαρξης της πόλης (302-265 π.Χ.), έχουν ανασκαφεί. Και στις έξι οικίες βρέθηκαν νομίσματα. Την ελληνιστική περίοδο η πόλη της Νέας Άλου έκοβε μπρούντζινα νομίσματα, όπως και η κλασική πόλη της Άλου πρωτύτερα. Η κυκλοφορία αυτών των νομισμάτων περιοριζόταν μόνο μέσα στην πόλη και ίσως σε κάποιες γειτονικές πόλεις- κράτη. Ωστόσο κάποια νομίσματα από γειτονικές πόλεις κυκλοφορούσαν επίσης στην Νέα Άλο. Δεν γνωρίζουμε ασημένια νομίσματα από αυτή τη περιοχή, γεγονός που αφήνει να εννοηθεί ότι οι πόλεις στηρίζονταν σε ξένα νομίσματα για εμπόριο και ανταλλαγές με το εξωτερικό. Από το 1990 και έπειτα διεξήχθη αρχαιολογική έρευνα στις πεδιάδες του Αλμυρού και της Σούρπης. Για περισσότερες πληροφορίες πατήστε εδώ www.nia.gr/Halosgreek

Από την παράσταση της θεατρικής μας ομάδας ''Η τύχη της Μαρούλας'' του Δημήτρη Κορομηλά.

Το Δ/Σ του συλλόγου με την ευκαιρία του προγραμματισμού για την προετοιμασία και παρουσίαση θεατρικής παράστασης από την θεατρική του ομάδα για το έτος 2008, καλεί όσους επιθυμούν να γίνουν μέλη της και να συμμετέχουν στην παράσταση, να το δηλώσουν στο γραφείο του συλλόγου που θα είναι ανοιχτό καθημερινά και στα μέλη του Δ.Σ.

Το λιμανάκι στο ''Μετόχι''