Η πλούσια θεατρική παράδοση στην Σούρπη Μαγνησίας ξεκινά από τις αρχές του 20ου αιώνα. Το 1911 συγκεκριμένα, τριάντα νέοι και νέες δίνουν θεατρική παράσταση στο χωριό και με τα χρήματα που συγκεντρώνουν, ξεκινούν να χτίζουν το όμορφο εξωκλήσι του Αγ. Ιωάννη Προδρόμου στις Νήες (στο επίνειο της Σούρπης). Η πληροφορία διασώζεται από τον δικηγόρο Δημήτρη Μανιώτη, σε επιστολή του προς την Κοινότητα Σούρπης το 1983, όπου όμως δεν αναφέρεται ο τίτλος του έργου, αλλά ούτε και ο χώρος που δόθηκε η παράσταση. (πλατεία του χωριού, κάποιο καφενείο).
Αργότερα, στα δύσκολα χρόνια της κατοχής, το 1943, έρχεται στο μαρτυρικό και πολύπαθο χωριό της Σούρπης ο θίασος του κορυφαίου θεατράνθρωπου Βασίλη Ρώτα. Στο κέντρο της πλατείας, εμπρός στο ναό της Αγ. Παρασκευής, που εκείνα τα χρόνια κτίζονταν, δίνεται η παράσταση «Ρήγας Φεραίος». Ένας μάλιστα νεαρός του τόπου, ο Απόστολος Χρυσικός, εντάσσεται στο θίασο του Βασίλη Ρώτα και συμμετέχει μετά στην υπόλοιπη περιοδεία του θιάσου ανά την Ελλάδα. Διασώζεται η πληροφορία ότι τα έσοδα αυτής της παράστασης δόθηκαν για την συνέχιση της ανέγερσης του ναού της Αγ. Παρασκευής.
Στα χρόνια που ακολουθούν το θέατρο στη Σούρπη ζωντανεύει στον Κισλά, στον πρώην τουρκικό στρατώνα, από την εποχή των πρώτων Ελληνοτουρκικών συνόρων (1832 – 1882). Έτσι γύρω στο 1948 διοργανώνονται παραστάσεις στο μπροστινό μέρος του κτιρίου, (που αργότερα χρησιμοποιήθηκε ως καπναποθήκη) από την Εθνική Αντίσταση. Ο Απόστολος Χρυσικός, μαθητής όπως είπαμε του Βασίλη Ρώτα, που συμμετείχε σ ’αυτές, θυμάται ότι ένα έργο που παίχτηκε είχε τον τίτλο «ο Αγώνας μου».
Περνάμε στην δεκαετία του 1960 και το θέατρο φιλοξενείται στο κινηματοθέατρο «Αχίλλειον», που βρίσκονταν στο κέντρο του τόπου, ένας πολύ όμορφος χώρος που δημιούργησαν τα αδέλφια Θεμιστοκλής και Γιάννης Κωνσταντίνου. Τα παιδιά τους Κώστας και Κώστας μας θυμίζουν ότι από το «Αχίλλειον» στη δεκαετία του 60 και στις αρχές του 70 πέρασαν πολλά λαμπερά ονόματα εκείνης της εποχής με τους περιοδεύοντες θιάσους τους τα γνωστά «Μπουλούκια». Ο θίασος του Ζανίνο με την νεαρή τότε κόρη του Σόφη Ζανίνου και την σπουδαία τραγουδίστρια Μαριάνα Χατζοπούλου, (Επιθεώρηση), ο Φραγκίσκος Μανέλης με τον Περικλή Χριστοφορίδη και άλλοι λιγότερο γνωστοί που με το πηγαίο ταλέντο τους άφησαν έντονες αναμνήσεις στους κατοίκους της Σούρπης, που γέμιζαν ασφυκτικά την αίθουσα του «Αχίλλειον» για να παρακολουθήσουν αυτές τις παραστάσεις,, που πρέπει να πούμε ήταν διπλές. Επίσης τα ξαδέλφια Κωνσταντίνου μας θυμίζουν ότι πέρασαν και σπουδαίοι καραγκιοζοπαίχτες όπως ήταν ο Όμηρος Αθηναίος και ο Θανάσης Σπυρόπουλος.
Στο «Αχίλλειον» δόθηκε και η πρώτη μαθητική παράσταση στη Σούρπη, από τους μαθητές της πρώτης και δεύτερης τάξης του ιδιωτικού γυμνασίου Ιωάννου Χατζηαγόρου (Χρυσομαλίδη) με το έργο «Η έξοδος του Μεσολογγίου» με σκηνοθέτη τον καθηγητή Νικόλαο Χρυσάφη, η παράσταση ανέβηκε στην γιορτή της 25ης Μαρτίου το 1971 και πήραν μέρος οι μαθητές της πρώτης και δεύτερης ταξης.
Λίγα χρόνια αργότερα, το 1985, ένας άλλος μαθητικός θίασος φιλοξενείται στο «Αχίλλειον». Είναι οι μαθητές του τοπικού, δημοσίου πλέον, γυμνασίου που ανεβάζουν την παράσταση «Ανέβα στη στέγη να φάμε το σύννεφο» του Ευγένιου Τριβιζά σε σκηνοθεσία της Γαρυφαλλιάς Βέργου, που σήμερα ζει στις ΗΠΑ. Αυτή η παράσταση ανέβηκε με την υποστήριξη του Πολιτιστικού Συλλόγου «Οι Νήες» και η Γαρυφαλλιά ήταν μέλος στο Δ.Σ. του Συλλόγου.
Ένα χρόνο μετά, το 1986, ο ίδιος μαθητικός θίασος παίζει την παράσταση «Ένας βλάκας και μισός» του Δημήτρη Ψαθά, στο χώρο του καφενείου Ιωάννη Γεωργιάδη. Σκηνοθέτης η εκπαιδευτικός Αγορίτσα Μπαντίδου και βοηθός ο καθηγητής Κώστας Παπαστεργίου, από τον Αλμυρό. Τα παιδιά συμμετείχαν και στο πανελλήνιο φεστιβάλ μαθητικού θεάτρου, που γίνονταν εκείνα τα χρόνια στη Θέρμη Θεσσαλονίκης.
Ακολουθούν ανά δεκαετία δύο ακόμη μαθητικές παραστάσεις, το 1992 «Ο γυάλινος κόσμος» του Τένεσι Ουίλιαμς, από ομάδα μαθητών του Γυμνασίου Σούρπης, σε σκηνοθεσία του Κώστα Ακρίβου, που τότε υπηρετούσε ως φιλόλογος στο σχολείο. Σήμερα βέβαια ο Κ. Ακρίβος έχει εξελιχθεί σε έναν σημαντικό λογοτέχνη, με πολλά ήδη βιβλία στο ενεργητικό του.
Το 2002 ανεβαίνει η «Μαντάμ Σουσού» του Δημήτρη Ψαθά, με πρωταγωνιστές τους μαθητές Χρήστο Χουλιαρά και Νεκταρία Καραγκιόζογλου, μαζί τους άλλα δέκα παιδιά του τοπικού Γυμνασίου. Σκηνοθέτης η Τασούλα Χατζηπλή, φιλόλογος του σχολείου και σημερινή Πρόεδρος του Πολιτιστικού Οργανισμού Δήμου Ιωλκού.
Ιδιαίτερη μνεία αξίζει να γίνει στις παραστάσεις των μαθητών του Δημοτικού Σχολείου Σούρπης. Με τη βοήθεια του δασκάλου Νίκου Περιστερά, νυν Προέδρου του Πολιτιστικού Συλλόγου, έχουν ανέβει τα τελευταία χρόνια αρκετές αξιόλογες παραστάσεις όπως: οι κωμωδίες του Αριστοφάνη: Ειρήνη και Αχαρνής, ο Ρήγας Φεραίος, Ο χορός του Ζαλόγγου, ο Χιονάνθρωπος των Χριστουγέννων, Τα Χριστούγεννα της θείας Αχτίτσας (από το διήγημα Σταχομαζώχτρα του Παπαδιαμάντη) και οι «Ιππότες της τηγανιτής πατάτας», σε σκηνοθεσία της Έφης Σταυροθεοδώρου.
Το 2003 ο Πολιτιστικός Σύλλογος «Οι Νήες» μαζί με το χορευτικό του Δήμου Σούρπης ανεβάζουν τα «Προξενιά κι αρραβωνιάσματα στην παλιά Σούρπη». Ένα θεατρικό δρώμενο που αφηγούνταν τις συνήθειες των παλιών χρόνων στον τόπο μας και παίχτηκε δύο χρονιές στις καλοκαιρινές εκδηλώσεις του Δήμου, στην πλατεία. Αρωγός της προσπάθειας αυτής, ήταν η υπεύθυνη της χορευτικής ομάδας του δήμου Σούρπης και γνωστή παρουσιάστρια τηλεοπτικών εκπομπών για την Ελληνική παράδοση, Βίκυ Τσεκούρα.
Εδώ αξίζει να αναφέρουμε ότι η παραπάνω ομάδα ήταν ο προπομπός της μετέπειτα θεατρικής ομάδας του Πολιτιστικού Συλλόγου Σούρπης, που με την βοήθεια της Λένας Γεωργιάδου έχει ανεβάσει τα έργα: «Η τύχη της Μαρούλας», του Δημήτρη Κορομηλά και «Η πινακοθήκη των ηλιθίων», του Νίκου Τσιφόρου, καθώς και το φετινό έργο της «Ο γύρος του κόσμου σε 80 ημέρες» του Ιουλίου Βέρν.
Μιλώντας για την θεατρική παράδοση στη Σούρπη θα ήταν παράλειψη να μην αναφέρουμε την μεγάλη προσφορά του Πολιτιστικού Οργανισμού του Δήμου Σούρπης που από την ίδρυσή του το 1998 και με διαδοχική παρουσία των Προέδρων: Θανάση Κουτμάνη, Δημήτρη Ντούκα και Βάσω Τιμπλαλέξη, φρόντιζαν να φιλοξενούν θεατρικά σχήματα, επαγγελματικά και ερασιτεχνικά σε παραστάσεις που δόθηκαν, όχι μόνο στην έδρα του Δήμου αλλά και σε όλα τα χωριά που τον απαρτίζουν.
Έρευνα - παρουσίαση: Τριαντάφυλλος Σπανός
Δημήτρης Ντούκας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου